Image

درمان سرطان سینه در ترکیه

جراحی سرطان سینه

جراحی سرطان سینه برداشتن تومور و برخی از بافت های سالم اطراف آن در طی یک عمل جراحی است. همچنین از جراحی برای بررسی غدد لنفاوی زیر بغل که در زیر بازو قرار دارند استفاده می شود. جراح انکولوژیست ، پزشک متخصصی  است که در درمان سرطان با جراحی تخصص دارد.  به طور کلی، هر چه تومور کوچکتر باشد، بیمار گزینه های جراحی بیشتری دارد. انواع جراحی برای سرطان سینه شامل موارد زیر است:

لامپکتومی Lumpectomy

در این روش  جراحی  حذف تومور و یک حاشیه کوچک و بدون سرطان از بافت سالم اطراف تومور انجام می شود. بیشتر سینه باقی می ماند. برای سرطان مهاجم، پرتودرمانی برای بافت باقیمانده پستان اغلب پس از جراحی به‌ویژه برای بیماران جوان‌تر، بیمارانی که تومورهای گیرنده هورمونی منفی دارند و بیمارانی که تومورهای بزرگ‌تر دارند، توصیه می‌شود، برای سرطان در جاری شیر( DCIS )، انجام پرتودرمانی پس از جراحی  با توجه به وضعیت  بیمار، تومور و نوع جراحی ممکن است یک گزینه باشد. لامپکتومی ممکن است جراحی حفظ پستان، ماستکتومی پارشیال (جزئی)، کوادرانکتومی یا ماستکتومی سگمنتال نیز نامیده شود. زنان مبتلا به جهش ژن BRCA1 یا BRCA2 که به تازگی سرطان سینه تشخیص داده شده است، ممکن است واجد شرایط انجام عمل جراحی حفظ پستان باشند. همچنین ممکن است زنان مبتلا به سرطان سینه به تازگی تشخیص داده شده دارای جهش ژنی با خطر متوسط، مانند CHEK2 یا ATM نیز کاندید این روش عمل جراحی باشند. البته  وضعیت جهش ژنتیکی شما به تنهایی نباید تعیین کند که کدام دوره درمانی ممکن است برای شما بهترین باشد.

ماستکتومی
Mastectomy
 این عمل جراحی برداشتن کل سینه است. انواع مختلفی از ماستکتومی وجود دارد. با پزشک خود در مورد اینکه آیا می توان پوست را حفظ کرد ، به نام ماستکتومی محافظ پوست، یا اینکه آیا نوک پستان را می توان حفظ کرد، به نام ماستکتومی حفظ کننده نوک پستان یا ماستکتومی کامل محافظ پوست صحبت کنید. ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان ممکن است یک گزینه درمانی برای زنان خاصی با جهش ژن BRCA1 یا BRCA2 یا برای زنان دارای جهش ژنی با خطر متوسط، مانند CHEK2 یا ATM باشد. پزشک شما همچنین میزان بزرگی تومور را در مقایسه با اندازه سینه در تعیین بهترین نوع جراحی برای شما در نظر می گیرد.

برداشتن، تجزیه و تحلیل و درمان غدد لنفاوی
سلول های سرطانی را در غدد لنفاوی زیر بغل در برخی سرطان ها یافت می شوند.. دانستن اینکه آیا هر یک از غدد لنفاوی نزدیک پستان حاوی سرطان هستند یا خیر، می تواند اطلاعات مفیدی را برای تعیین درمان و پیش آگهی ارائه دهد.

بیوپسی غدد لنفاوی سمینال Sentinel lymph node biopsy.

در بیوپسی غدد لنفاوی سمینال که بیوپسی گره سمینال یا SNB نیز نامیده می شود جراح تعداد  1 تا 3 یا بیشتر غدد لنفاوی را از زیر بغل که تخلیه لنفاوی پستان را دریافت می کنند، پیدا کرده و برمی دارد. این روش با برداشتن تعداد بیشتری از غدد لنفاوی زیر بغل و مجاور آن ،  با ابتلا  بیشتر غدد لنفاوی زیر بغل  به سلول های سرطانی جلوگیری می‌کند. هر چه تعداد غدد لنفاوی خارج شده کمتر باشد خطر  بروز عوارض جانبی نظیر  تورم بازو به نام ادم لنفاوی، بی حسی و حرکت بازو و مشکلات دامنه حرکتی شانه کاهش می یابد. این عوارض مسائل طولانی مدتی هستند که می توانند کیفیت زندگی افراد را به شدت تحت تاثیر قرار دهند. نکته مهم این است که خطر ادم لنفاوی با تعداد غدد لنفاوی و عروق لنفاوی که در طول درمان سرطان برداشته یا آسیب دیده اند، افزایش می یابد. این به این معنی است که زنانی که بیوپسی غدد لنفاوی سمینال انجام می‌دهند نسبت به افرادی که برش غدد لنفاوی زیر بغل انجام می‌دهند، کمتر در معرض ابتلا به ادم لنفاوی هستند .
پزشک شما ممکن است تصویربرداری از غدد لنفاوی شما را با سونوگرافی و/یا نمونه‌برداری با هدایت تصویر از غدد لنفاوی قبل از بیوپسی غدد سمینال  توصیه کند تا بداند که آیا  سرطان در آنجا گسترش یافته است یا خیر؟ این نمونه برداری  اغلب در صورتی انجام می شود که غدد لنفاوی در طول معاینه بالینی احساس شود یا بیمار در مرحله شیمی درمانی قبل از جراحی  باشد.
سپس متخصص پاتولوژیست  آسیب شناسی غدد لنفاوی را از نظر سلول های سرطانی بررسی می کند. اگر گره(های) لنفاوی سمینال عاری از سرطان باشد، تحقیقات نشان داده است که احتمال دارد غدد لنفاوی باقیمانده نیز عاری از سرطان باشند. این بدان معناست که دیگر نیازی به برداشتن غدد لنفاوی نیست. به طور کلی، برای اکثر زنان مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه با تومورهایی که می‌توان آنها را با جراحی برداشت و غدد لنفاوی زیر بغل آنها بزرگ نشده است، بیوپسی غدد لنفاوی سمینال استاندارد مراقبت است. با این حال، در شرایط خاص، ممکن است مناسب باشد که تحت هیچ گونه جراحی زیر بغل قرار نگیرید. شما باید با جراح خود در مورد اینکه آیا این روش برای شما مناسب است یا خیر صحبت کنید.
توجه داشته باشید  تعداد واقعی غدد لنفاوی برداشته شده از فردی به فرد دیگر متفاوت است. زنانی که لامپکتومی و پرتودرمانی دارند و دارای تومور کوچکتر (کمتر از 5 سانتی متر) و 2 یا کمتر غدد لنفاوی سمینال مبتلا به سرطان هستند، ممکن است از برداشتن  کامل غدد لنفاوی زیر بغل اجتناب کنند.  معمولاً غدد لنفاوی برای افراد مبتلا به توده مجاری شیر و بدون سرطان تهاجمی ارزیابی نمی‌شوند، زیرا خطر گسترش بسیار کم است. با این حال، برای بیمارانی که DCIS تشخیص داده شده اند و تصمیم به ماستکتومی یا نیاز به ماستکتومی دارند، جراح ممکن است بیوپسی غدد لنفاوی سمینال را در نظر بگیرد.

جراحی ترمیمی (پلاستیک).

زنانی که ماستکتومی یا لامپکتومی انجام می دهند ممکن است بخواهند بازسازی سینه را در نظر بگیرند. این جراحی برای بازسازی سینه با استفاده از بافت های گرفته شده از قسمت دیگری از بدن یا ایمپلنت های مصنوعی است. بازسازی معمولا توسط جراح پلاستیک انجام می شود. ممکن است فرد بتواند همزمان با ماستکتومی بازسازی انجام دهد که بازسازی فوری نامیده می شود. آنها همچنین ممکن است در نقطه ای در آینده دچار آن شوند که به آن بازسازی تاخیری می گویند.
برای بیمارانی که لامپکتومی دارند، بازسازی ممکن است همزمان انجام شود تا ظاهر سینه بهبود یابد و هر دو سینه شبیه به هم به نظر برسند. به این عمل جراحی انکوپلاستیک می گویند. بسیاری از جراحان سینه می توانند این کار را بدون کمک جراح پلاستیک همزمان با لامپکتومی انجام دهند. جراحی روی سینه سالم همزمان با لامپکتومی نیز ممکن است پیشنهاد شود تا هر دو سینه ظاهری مشابه داشته باشند.
Image

پرتو درمانی

 
پرتودرمانی استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا یا ذرات دیگر برای از بین بردن سلول های سرطانی است. پزشکی که در انجام پرتودرمانی برای درمان سرطان تخصص دارد، رادیوتراپی انکولوژیست نامیده می شود. انواع مختلفی از پرتودرمانی وجود دارد:
 
پرتودرمانی خارجی این رایج ترین نوع پرتودرمانی است و از دستگاهی خارج از بدن انجام می شود. این شامل پرتودرمانی کل پستان و پرتودرمانی جزئی پستان و همچنین پرتودرمانی سریع پستان است که می‌تواند به جای چند هفته، چند روز طول بکشد.
 
پرتودرمانی حین عمل. این زمانی است که پرتودرمانی با استفاده از پروب در اتاق عمل انجام می شود.
 
براکی تراپی این نوع پرتودرمانی با قرار دادن منابع رادیواکتیو در تومور انجام می شود.
 
اگرچه نتایج تحقیق دلگرم کننده است، پرتودرمانی حین عمل و براکی تراپی به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند. در صورت وجود، آنها ممکن است گزینه هایی برای بیمار مبتلا به تومور کوچکی باشند که به غدد لنفاوی گسترش نیافته است. با اصول پرتودرمانی بیشتر آشنا شوید.
 
یک رژیم یا برنامه پرتودرمانی (به زیر مراجعه کنید)، معمولاً شامل تعداد معینی از درمان است که در یک دوره زمانی معین، مانند 5 روز در هفته به مدت 3 تا 6 هفته انجام می شود. پرتودرمانی اغلب به کاهش خطر عود در پستان کمک می کند. در واقع، با جراحی مدرن و پرتودرمانی، نرخ عود در پستان در حال حاضر کمتر از 5٪ در 10 سال پس از درمان یا 6٪ تا 7٪ در 20 سال است. بقا در لامپکتومی یا ماستکتومی یکسان است. اگر سرطان در غدد لنفاوی زیر بازو وجود داشته باشد، ممکن است پرتودرمانی در همان سمت گردن یا زیر بغل نزدیک سینه یا دیواره قفسه سینه نیز انجام شود.
 
پرتودرمانی ممکن است بعد یا قبل از جراحی انجام شود:
 
پرتودرمانی کمکی پس از جراحی انجام می شود. معمولاً بعد از لامپکتومی و گاهی اوقات شیمی درمانی انجام می شود. بیمارانی که ماستکتومی می کنند ممکن است بسته به ویژگی های تومور به پرتودرمانی نیاز داشته باشند یا نباشند. اگر بیمار تومور بزرگتر، سرطان غدد لنفاوی، سلولهای سرطانی خارج از کپسول غدد لنفاوی، یا سرطانی که در پوست یا دیواره قفسه سینه رشد کرده است، و همچنین به دلایل دیگر، ممکن است پرتودرمانی پس از ماستکتومی توصیه شود. .
 
پرتودرمانی نئوادجوانت پرتودرمانی است که قبل از جراحی برای کوچک کردن یک تومور بزرگ انجام می‌شود که برداشتن آن را آسان‌تر می‌کند. این رویکرد غیرمعمول است و معمولاً تنها زمانی در نظر گرفته می شود که تومور را نتوان با جراحی برداشت.
 
ASCO توصیه می کند که در صورت لزوم، پرتودرمانی کمکی باید به زنان مبتلا به سرطان سینه با جهش های BRCA1 یا BRCA2 ارائه شود. زنان مبتلا به جهش TP53 در معرض خطر بیشتری برای عوارض ناشی از پرتودرمانی قرار دارند، بنابراین باید به جای لامپکتومی و پرتودرمانی، ماستکتومی شوند. کسانی که دارای جهش ATM یا سایر جهش های مرتبط هستند باید با پزشک خود در مورد اینکه آیا پرتودرمانی کمکی برای آنها مناسب است یا خیر صحبت کنند. در حال حاضر، اطلاعات کافی برای توصیه به اجتناب از پرتودرمانی در تمام زنان مبتلا به جهش ATM وجود ندارد.
 
پرتودرمانی می‌تواند عوارض جانبی، از جمله خستگی، تورم سینه، قرمزی و/یا تغییر رنگ پوست، و درد یا سوزش در پوستی که پرتو به آن هدایت شده است، و گاهی اوقات همراه با تاول یا لایه‌برداری ایجاد کند. پزشک شما می تواند داروهای موضعی را برای استفاده از پوست برای درمان برخی از این عوارض جانبی توصیه کند.
 
به ندرت، مقدار کمی از ریه می تواند تحت تاثیر پرتودرمانی قرار گیرد و باعث پنومونیت، تورم بافت ریه ناشی از تشعشع شود. این خطر بستگی به اندازه ناحیه ای دارد که پرتودرمانی دریافت کرده است و با گذشت زمان بهبود می یابد.
 
در گذشته، با تجهیزات قدیمی‌تر و تکنیک‌های پرتودرمانی، زنانی که تحت درمان سرطان سینه در سمت چپ بدن قرار می‌گرفتند، خطر طولانی‌مدت بیماری قلبی افزایش ناچیزی داشتند. تکنیک‌های مدرن، مانند دروازه‌های تنفسی، که از فناوری برای هدایت پرتودهی در حین تنفس بیمار استفاده می‌کنند، اکنون قادرند اکثریت قریب به اتفاق قلب را از تأثیرات پرتودرمانی در امان نگه دارند.
 
بسیاری از انواع پرتودرمانی ممکن است با برنامه های مختلف در دسترس شما باشد (به زیر مراجعه کنید). در مورد مزایا و معایب هر گزینه با پزشک خود صحبت کنید.
 
Radiation therapy schedule

Radiation therapy is usually given daily for a set number of weeks.

  • After a lumpectomy.Radiation therapy after a lumpectomy is external-beam radiation therapy given Monday through Friday for 3 to 4 weeks if the cancer is not in the lymph nodes. If the cancer is in the lymph nodes, radiation therapy is given for 5 to 6 weeks. However, this duration is changing, as there is a preference for a shorter duration to be given in women who meet the criteria for shorter treatment. This often starts with radiation therapy to the whole breast, followed by a more focused treatment to where the tumor was located in the breast for the remaining treatments.

This focused part of the treatment, called a boost, is standard for women with invasive breast cancer to reduce the risk of a recurrence in the breast. Women with DCIS may also receive the boost. For women with a low risk of recurrence, the boost may be optional. It is important to discuss this treatment approach with your doctor.

  • After a mastectomy.For those who need radiation therapy after a mastectomy, it is usually given 5 days a week for 5 to 6 weeks. Radiation therapy can be given before or after reconstructive surgery. As is the case following lumpectomy, some women may be recommended to have less than 5 weeks of radiation therapy after mastectomy.

Even shorter schedules have been studied and are in use in some centers, including accelerated partial breast radiation therapy (see below) for 5 days.

These shorter schedules may not be options for women who need radiation therapy after a mastectomy or radiation therapy to their lymph nodes. Also, longer schedules of radiation therapy may be needed for some women with very large breasts.

  • Partial breast irradiation.Partial breast irradiation (PBI) is radiation therapy that is given directly to the tumor area instead of the entire breast. It is more common after a lumpectomy. Targeting radiation directly to the tumor area usually shortens the amount of time that patients need to receive radiation therapy. However, only some patients may be able to have PBI. Although early results have been promising, PBI is still being studied. However, it is already part of routine care in certain circumstances, including for specific people with early-stage breast cancer. You may want to discuss with your radiation oncologist the pros and cons of PBI compared to whole breast radiation therapy.

PBI can be done with standard external-beam radiation therapy that is focused on the area where the tumor was removed and not on the entire breast. PBI may also be done with brachytherapy by using plastic catheters or a metal wand placed temporarily in the breast. Breast brachytherapy can involve short treatment times, ranging from 1 dose to 1 week. It can also be given as 1 dose in the operating room immediately after the tumor is removed. These forms of focused radiation therapy are currently used only for patients with a smaller, less aggressive, and lymph node-negative tumor.

  • Intensity-modulated radiation therapy.Intensity-modulated radiation therapy (IMRT) is a more advanced way to give external-beam radiation therapy to the breast. The intensity of the radiation directed at the breast is varied to better target the tumor, spreading the radiation more evenly throughout the breast. The use of IMRT lessens the radiation dose and may decrease possible damage to nearby organs, such as the heart and lung, as well as lessen the risks of some immediate side effects, such as peeling of the skin during treatment. This can be especially important for women with medium to large breasts who have a higher risk of side effects, such as peeling and burns, compared with women with smaller breasts. IMRT may also help to lessen the long-term effects on the breast tissue, such as hardness, swelling, or discoloration, that were common with older radiation techniques.

IMRT is not recommended for everyone. Talk with your radiation oncologist to learn more. Special insurance approval may also be needed for coverage for IMRT. It is important to check with your health insurance company before any treatment begins to make sure it is covered.

  • Proton therapy.Standard radiation therapy for breast cancer uses x-rays, also called photon therapy, to kill cancer cells. Proton therapy is a type of external-beam radiation therapy that uses protons rather than x-rays. At high energy, protons can destroy cancer cells. Protons have different physical properties that may allow the radiation therapy to be more targeted than photon therapy and potentially reduce the radiation dose. The therapy may also reduce the amount of radiation that goes near the heart. Researchers are studying the benefits of proton therapy versus photon therapy in a national clinical trial. Currently, proton therapy is an experimental treatment and may not be widely available or covered by health insurance.

 

برنامه پرتودرمانی

پرتودرمانی معمولاً روزانه به مدت چند هفته انجام می شود.

 
بعد از لامپکتومی پرتودرمانی پس از لامپکتومی، پرتودرمانی با پرتو خارجی است که از دوشنبه تا جمعه به مدت 3 تا 4 هفته در صورتی که سرطان در غدد لنفاوی نباشد، انجام می شود. اگر سرطان در غدد لنفاوی باشد، پرتودرمانی به مدت 5 تا 6 هفته انجام می شود. با این حال، این مدت زمان در حال تغییر است، زیرا ترجیح داده می‌شود که مدت زمان کوتاه‌تری در زنانی که معیارهای درمان کوتاه‌تر را دارند، داده شود. این اغلب با پرتودرمانی برای کل پستان شروع می‌شود و سپس برای درمان‌های باقی‌مانده، یک درمان متمرکزتر به جایی که تومور در پستان قرار داشت، شروع می‌شود.
 
این بخش متمرکز از درمان که تقویت نام دارد، برای زنان مبتلا به سرطان سینه مهاجم استاندارد است تا خطر عود در سینه را کاهش دهد. زنان مبتلا به DCIS نیز ممکن است تقویت شوند. برای زنان با خطر کم عود، افزایش ممکن است اختیاری باشد. مهم است که در مورد این رویکرد درمانی با پزشک خود صحبت کنید.
 
بعد از ماستکتومی برای کسانی که بعد از ماستکتومی نیاز به پرتودرمانی دارند، معمولاً 5 روز در هفته به مدت 5 تا 6 هفته انجام می شود. پرتودرمانی را می توان قبل یا بعد از جراحی ترمیمی انجام داد. همانطور که پس از لامپکتومی انجام می شود، ممکن است به برخی از زنان توصیه شود که کمتر از 5 هفته پس از ماستکتومی پرتودرمانی داشته باشند.
 
حتی برنامه‌های کوتاه‌تری نیز مورد مطالعه قرار گرفته و در برخی از مراکز از جمله پرتودرمانی جزئی پستان تسریع شده (به زیر مراجعه کنید) به مدت 5 روز استفاده می‌شود.
 
این برنامه‌های کوتاه‌تر ممکن است برای زنانی که پس از ماستکتومی یا پرتودرمانی غدد لنفاوی خود به پرتودرمانی نیاز دارند، گزینه‌ای نباشند. همچنین، ممکن است برای برخی از زنان با سینه های بسیار بزرگ، برنامه های طولانی تری از پرتودرمانی مورد نیاز باشد.
 
تابش جزئی سینه پرتودرمانی جزئی پستان (PBI) پرتودرمانی است که مستقیماً به جای کل پستان به ناحیه تومور داده می شود. بعد از لامپکتومی شایع تر است. هدف قرار دادن اشعه به طور مستقیم به ناحیه تومور معمولاً مدت زمانی را که بیماران برای دریافت پرتودرمانی نیاز دارند کوتاه می کند. با این حال، فقط برخی از بیماران ممکن است بتوانند PBI داشته باشند. اگرچه نتایج اولیه امیدوارکننده بوده است، PBI هنوز در حال مطالعه است. با این حال، در حال حاضر بخشی از مراقبت های معمول در شرایط خاص، از جمله برای افراد خاص مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه است. ممکن است بخواهید با انکولوژیست پرتودرمانی خود در مورد مزایا و معایب PBI در مقایسه با پرتودرمانی کل پستان صحبت کنید.
 
PBI را می توان با پرتودرمانی استاندارد با پرتو خارجی انجام داد که بر ناحیه ای که تومور برداشته شده است و نه روی کل پستان متمرکز است. PBI همچنین ممکن است با براکی تراپی با استفاده از کاتترهای پلاستیکی یا یک عصای فلزی که به طور موقت در سینه قرار می گیرد، انجام شود. براکی‌تراپی سینه می‌تواند شامل زمان‌های درمان کوتاه، از 1 دوز تا 1 هفته باشد. همچنین می توان آن را به صورت 1 دوز در اتاق عمل بلافاصله پس از برداشتن تومور تجویز کرد. این اشکال پرتودرمانی متمرکز در حال حاضر فقط برای بیماران مبتلا به تومور کوچکتر، کمتر تهاجمی و منفی گره لنفاوی استفاده می شود.
 
پرتودرمانی تعدیل شده با شدت. پرتودرمانی تعدیل‌شده با شدت (IMRT) یک روش پیشرفته‌تر برای انجام پرتودرمانی با پرتو خارجی به پستان است. شدت پرتوهای هدایت شده به پستان برای هدف قرار دادن بهتر تومور متفاوت است و تابش به طور یکنواخت در سراسر پستان پخش می شود. استفاده از IMRT دوز تابش را کاهش می دهد و ممکن است آسیب احتمالی به اندام های مجاور مانند قلب و ریه را کاهش دهد و همچنین خطر برخی عوارض جانبی فوری مانند لایه برداری پوست در طول درمان را کاهش دهد. این امر به ویژه برای زنان با سینه‌های متوسط ​​تا بزرگ که در مقایسه با زنان با سینه‌های کوچک‌تر خطر عوارض جانبی مانند لایه‌برداری و سوختگی دارند، می‌تواند بسیار مهم باشد. IMRT همچنین ممکن است به کاهش اثرات طولانی مدت روی بافت پستان، مانند سختی، تورم، یا تغییر رنگ، که در تکنیک‌های تابش قدیمی‌تر رایج بود، کمک کند.
 
IMRT برای همه توصیه نمی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با انکولوژیست پرتودرمانی خود صحبت کنید. همچنین ممکن است برای پوشش IMRT به تاییدیه بیمه ویژه نیاز باشد. مهم است که قبل از شروع هر درمانی با شرکت بیمه سلامت خود مشورت کنید تا از پوشش آن مطمئن شوید.
 
پروتون درمانی پرتودرمانی استاندارد برای سرطان سینه از اشعه ایکس که به آن فوتون درمانی نیز می گویند برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پروتون درمانی نوعی پرتودرمانی خارجی است که به جای اشعه ایکس از پروتون استفاده می کند. در انرژی بالا، پروتون ها می توانند سلول های سرطانی را از بین ببرند. پروتون ها خواص فیزیکی متفاوتی دارند که ممکن است به پرتودرمانی اجازه دهد هدفمندتر از فوتون درمانی باشد و به طور بالقوه دوز پرتو را کاهش دهد. این درمان همچنین ممکن است میزان تشعشعات نزدیک به قلب را کاهش دهد. محققان در حال مطالعه مزایای پروتون درمانی در مقابل فوتون درمانی در یک کارآزمایی بالینی ملی هستند. در حال حاضر، پروتون درمانی یک درمان تجربی است و ممکن است به طور گسترده در دسترس نباشد یا تحت پوشش بیمه درمانی نباشد.
Adjuvant radiation therapy concerns for older patients and/or those with a small tumor

Adjuvant radiation therapy concerns for older patients and/or those with a small tumor

Recent research studies have looked at the possibility of avoiding radiation therapy for women age 65 or older with an ER-positive, lymph node-negative, early-stage tumor (see Introduction), or for women with a small tumor. Importantly, these studies show that for women with small, less aggressive breast tumors that are removed with lumpectomy, the likelihood of cancer returning in the same breast is very low. Treatment with radiation therapy reduces the risk of breast cancer recurrence in the same breast even further compared with surgery alone. However, radiation therapy does not lengthen women’s lives.

Guidelines from the National Comprehensive Cancer Network (NCCN) continue to recommend radiation therapy as the standard option after lumpectomy. However, they note that women with special situations or a low-risk tumor could reasonably choose not to have radiation therapy and use only systemic therapy (see below) after lumpectomy. This includes women age 70 or older, as well as those with medical conditions that could limit life expectancy within 5 years. People who choose this option will have a modest increase in the risk of the cancer coming back in the breast. It is important for these women to discuss the pros and cons of omitting radiation therapy with their doctor.

Therapies using medication (updated 01/2021)

Systemic therapy is the use of medication to destroy cancer cells. Medications circulate through the body and therefore can reach cancer cells throughout the body. Systemic therapies are generally prescribed by a medical oncologist, a doctor who specializes in treating cancer with medication.

Common ways to give systemic therapies include an intravenous (IV) tube placed into a vein using a needle, an injection into a muscle or under the skin, or in a pill or capsule that is swallowed (orally).

The types of systemic therapies used for breast cancer include:

  • Chemotherapy
  • Hormonal therapy
  • Targeted therapy
  • Immunotherapy

Each of these therapies is discussed below in more detail. A person may receive 1 type of systemic therapy at a time or a combination of systemic therapies given at the same time. They can also be given as part of a treatment plan that includes surgery and/or radiation therapy. The medications used to treat cancer are continually being evaluated. Your doctor may suggest that you consider participating in clinical trials that are studying new ways to treat breast cancer.

Talking with your doctor is often the best way to learn about the medications that can be prescribed for you, their purposes, and their potential side effects. It is also important to let your doctor know if you are taking any other prescription or over-the-counter medications or supplements. Herbs, supplements, and other drugs can interact with cancer medications. Learn more about your prescriptions by using searchable drug databases.

 

Image
نگرانی های پرتودرمانی کمکی برای بیماران مسن تر یا کسانی که تومور کوچکی دارند

مطالعات تحقیقاتی اخیر امکان اجتناب از پرتودرمانی را برای زنان 65 ساله یا بالاتر با تومور ER مثبت، منفی غدد لنفاوی، در مراحل اولیه بررسی کرده است (به مقدمه مراجعه کنید)، یا برای زنان با تومور کوچک. نکته مهم این است که این مطالعات نشان می دهد که برای زنان دارای تومورهای کوچک و کم تهاجمی سینه که با لامپکتومی برداشته می شوند، احتمال بازگشت سرطان در همان سینه بسیار کم است. درمان با پرتودرمانی خطر عود سرطان سینه در همان پستان را در مقایسه با جراحی به تنهایی بیشتر کاهش می دهد. با این حال، پرتودرمانی عمر زنان را طولانی نمی کند.
 
رهنمودهای شبکه ملی جامع سرطان (NCCN) همچنان پرتودرمانی را به عنوان گزینه استاندارد پس از لامپکتومی توصیه می کند. با این حال، آن‌ها خاطرنشان می‌کنند که زنان با موقعیت‌های خاص یا تومور کم‌خطر می‌توانند به طور منطقی انتخاب کنند که پرتودرمانی نداشته باشند و پس از لامپکتومی فقط از درمان سیستمیک استفاده کنند (به زیر مراجعه کنید). این شامل زنان 70 ساله یا مسن تر و همچنین کسانی است که دارای شرایط پزشکی هستند که می تواند امید به زندگی را در عرض 5 سال محدود کند. افرادی که این گزینه را انتخاب می کنند، خطر عود سرطان در سینه را افزایش می دهند. برای این زنان مهم است که مزایا و معایب حذف پرتودرمانی را با پزشک خود در میان بگذارند.
 
درمان‌های با استفاده از دارو (به‌روزرسانی 01/2021)
درمان سیستمیک استفاده از دارو برای از بین بردن سلول های سرطانی است. داروها در بدن گردش می کنند و بنابراین می توانند به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسند. درمان‌های سیستمیک معمولاً توسط یک متخصص انکولوژیست، پزشکی که در درمان سرطان با دارو تخصص دارد، تجویز می‌شود.
 
روش‌های رایج برای انجام درمان‌های سیستمیک عبارتند از یک لوله داخل وریدی (IV) که با استفاده از سوزن در ورید، تزریق در ماهیچه یا زیر پوست، یا در یک قرص یا کپسول که بلعیده می‌شود (خوراکی) قرار داده می‌شود.
 
انواع درمان های سیستمیک مورد استفاده برای سرطان سینه عبارتند از:
 
  • شیمی درمانی
  •  درمان هورمونی
  •  درمان هدفمند
  •  ایمونوتراپی
 
هر یک از این درمان ها در زیر با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار گرفته است. یک فرد ممکن است 1 نوع درمان سیستمیک را در یک زمان دریافت کند یا ترکیبی از درمان های سیستمیک را به طور همزمان دریافت کند. آنها همچنین می توانند به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی که شامل جراحی و/یا پرتودرمانی است، داده شوند. داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان به طور مداوم در حال ارزیابی هستند. پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که در آزمایش‌های بالینی که در حال مطالعه راه‌های جدید برای درمان سرطان سینه هستند شرکت کنید.
 
صحبت کردن با پزشک خود اغلب بهترین راه برای آگاهی از داروهایی است که می توان برای شما تجویز کرد، اهداف آنها و عوارض جانبی احتمالی آنها. همچنین مهم است که در صورت مصرف هرگونه دارو یا مکمل دیگر با نسخه یا بدون نسخه، به پزشک خود اطلاع دهید. گیاهان، مکمل ها و سایر داروها می توانند با داروهای سرطان تداخل داشته باشند. با استفاده از پایگاه داده های دارویی قابل جستجو درباره نسخه های خود بیشتر بیاموزید.
Chemotherapy

 

Chemotherapy is the use of drugs to destroy cancer cells, usually by keeping the cancer cells from growing, dividing, and making more cells. It may be given before surgery to shrink a large tumor, make surgery easier, and/or reduce the risk of recurrence, called neoadjuvant chemotherapy. It may also be given after surgery to reduce the risk of recurrence, called adjuvant chemotherapy.

A chemotherapy regimen, or schedule, usually consists of a combination of drugs given in a specific number of cycles over a set period of time. Chemotherapy may be given on many different schedules depending on what worked best in clinical trials for that specific type of regimen. It may be given once a week, once every 2 weeks, once every 3 weeks, or even once every 4 weeks. There are many types of chemotherapy used to treat breast cancer. Common drugs include:

  • Docetaxel (Taxotere)
  • Paclitaxel (Taxol)
  • Doxorubicin (available as a generic drug)
  • Epirubicin (Ellence)
  • Pegylated liposomal doxorubicin (Doxil)
  • Capecitabine (Xeloda)
  • Carboplatin (available as a generic drug)
  • Cisplatin (available as a generic drug)
  • Cyclophosphamide (available as a generic drug)
  • Eribulin (Halaven)
  • Fluorouracil (5-FU)
  • Gemcitabine (Gemzar)
  • Ixabepilone (Ixempra)
  • Methotrexate (Rheumatrex, Trexall)
  • Protein-bound paclitaxel (Abraxane)
  • Vinorelbine (Navelbine)

A patient may receive 1 drug at a time or a combination of different drugs given at the same time. Research has shown that combinations of certain drugs are sometimes more effective than single drugs for adjuvant treatment. ASCO does not recommend routinely adding platinum chemotherapy (cisplatin or carboplatin) to anthracycline (doxorubicin or epiribicin) or taxane (paclitaxel or docetaxel) chemotherapy to treat people with inherited BRCA mutations before or after surgery.

The following drugs or combinations of drugs may be used as adjuvant therapy for early-stage and locally advanced breast cancer:

  • AC (doxorubicin and cyclophosphamide)
  • EC (epirubicin, cyclophosphamide)
  • AC or EC followed by T (paclitaxel or docetaxel), or the reverse)
  • CAF (cyclophosphamide, doxorubicin, and 5-FU)
  • CEF (cyclophosphamide, epirubicin, and 5-FU)
  • CMF (cyclophosphamide, methotrexate, and 5-FU)
  • TAC (docetaxel, doxorubicin, and cyclophosphamide)
  • TC (docetaxel and cyclophosphamide)

Therapies that target the HER2 receptor may be given with chemotherapy for HER2-positive breast cancer (see "Targeted therapy," below). An example is the antibody trastuzumab. Combination regimens for early-stage HER2-positive breast cancer may include:

  • AC-TH (doxorubicin, cyclophosphamide, paclitaxel or docetaxel, trastuzumab)
  • AC-THP (doxorubicin, cyclophosphamide, paclitaxel or docetaxel, trastuzumab, pertuzumab)
  • TCH (paclitaxel or docetaxel, carboplatin, trastuzumab)
  • TCHP (paclitaxel or docetaxel, carboplatin, trastuzumab, pertuzumab)
  • TH (paclitaxel, trastuzumab)

The side effects of chemotherapy depend on the individual, the drug(s) used, whether the chemotherapy has been combined with other drugs, and the schedule and dose used. These side effects can include fatigue, risk of infection, nausea and vomiting, hair loss, loss of appetite, diarrhea, constipation, numbness and tingling, pain, early menopause, weight gain, and chemo-brain or cognitive dysfunction. These side effects can often be very successfully prevented or managed during treatment with supportive medications, and they usually go away after treatment is finished. For hair loss reduction, talk with your doctor about whether they do cold cap techniques. Rarely, long-term side effects may occur, such as heart damage, permanent nerve damage, or secondary cancers such as leukemia or lymphoma.

Many patients feel well during chemotherapy and are actively taking care of their families, working, and exercising during treatment, although each person’s experience can be different. Talk with your health care team about the possible side effects of your specific chemotherapy plan, and seek medical attention immediately if you experience a fever during chemotherapy.

Learn more about the basics of chemotherapy.

Image

شیمی درمانی

شیمی درمانی استفاده از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی است که معمولاً با جلوگیری از رشد، تقسیم و ساخت سلول های بیشتر سلول های سرطانی انجام می شود. ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن یک تومور بزرگ، آسان‌تر کردن جراحی و/یا کاهش خطر عود، که به آن شیمی‌درمانی نئوادجوانت می‌گویند، داده شود. همچنین ممکن است پس از جراحی برای کاهش خطر عود، که شیمی درمانی کمکی نامیده می شود، تجویز شود.
 
یک رژیم شیمی درمانی یا برنامه، معمولاً شامل ترکیبی از داروها است که در تعداد مشخصی از چرخه ها در یک دوره زمانی معین داده می شود. بسته به اینکه چه چیزی در آزمایشات بالینی برای آن نوع رژیم خاص بهترین عملکرد را داشته است، ممکن است شیمی درمانی در برنامه های مختلفی انجام شود. ممکن است یک بار در هفته، هر 2 هفته یک بار، هر 3 هفته یک بار و یا حتی هر 4 هفته یک بار تجویز شود. انواع مختلفی از شیمی درمانی برای درمان سرطان سینه استفاده می شود. داروهای رایج عبارتند از:
 
  • دوستاکسل (Taxotere)
  • پاکلیتاکسل (تاکسول)
  • دوکسوروبیسین (موجود به عنوان یک داروی ژنریک)
  •  اپی روبیسین (Ellence)
  •  دوکسوروبیسین لیپوزومی پگیله (دوکسیل)
  •  کاپسیتابین (Xeloda)
  •  کربوپلاتین (موجود به عنوان یک داروی ژنریک)
  •  سیس پلاتین (موجود به عنوان یک داروی ژنریک)
  •  سیکلوفسفامید (موجود به عنوان یک داروی ژنریک)
  •  اریبولین (هالاون)
  •  فلوئورواوراسیل (5-FU)
  •  جمسیتابین (جمزار)
  •  Ixabepilone (Ixempra)
  •  متوترکسات (روماترکس، ترکسال)
  •  پاکلی تاکسل متصل به پروتئین (آبراکسان)
  •  Vinorelbine (Navelbine)
 
یک بیمار ممکن است 1 دارو را در یک زمان دریافت کند یا ترکیبی از داروهای مختلف را به طور همزمان دریافت کند. تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از برخی داروها گاهی موثرتر از داروهای منفرد برای درمان کمکی است. ASCO اضافه کردن شیمی درمانی پلاتین (سیس پلاتین یا کربوپلاتین) را به شیمی درمانی آنتراسایکلین (دوکسوروبیسین یا اپی ریبیسین) یا تاکسان (پاکلیتاکسل یا دوستاکسل) برای درمان افراد مبتلا به جهش های ارثی BRCA قبل یا بعد از جراحی توصیه نمی کند.
 
داروهای زیر یا ترکیبی از داروها ممکن است به عنوان درمان کمکی برای سرطان پستان در مراحل اولیه و موضعی پیشرفته استفاده شوند:
 
  • AC (دوکسوروبیسین و سیکلوفسفامید)
  • EC (اپی روبیسین، سیکلوفسفامید)
  • AC یا EC و به دنبال آن T (پاکلیتاکسل یا دوستاکسل)، یا برعکس)
  • CAF (سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین و 5-FU)
  • CEF (سیکلوفسفامید، اپی روبیسین و 5-FU)
  • CMF (سیکلوفسفامید، متوترکسات و 5-FU)
  • TAC (دوستاکسل، دوکسوروبیسین و سیکلوفسفامید)
  • TC (دوستاکسل و سیکلوفسفامید)
 
درمان‌هایی که گیرنده HER2 را هدف قرار می‌دهند ممکن است همراه با شیمی‌درمانی برای سرطان پستان HER2 مثبت داده شوند (به «درمان هدفمند» در زیر مراجعه کنید). یک نمونه آنتی بادی تراستوزوماب است. رژیم های ترکیبی برای سرطان پستان HER2 مثبت در مراحل اولیه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 
  • AC-TH (دوکسوروبیسین، سیکلوفسفامید، پاکلیتاکسل یا دوستاکسل، تراستوزوماب)
  • AC-THP (دوکسوروبیسین، سیکلوفسفامید، پاکلیتاکسل یا دوستاکسل، تراستوزوماب، پرتوزوماب)
  • TCH (پاکلیتاکسل یا دوستاکسل، کربوپلاتین، تراستوزوماب)
  • TCHP (پاکلیتاکسل یا دوستاکسل، کربوپلاتین، تراستوزوماب، پرتوزوماب)
  • TH (پاکلیتاکسل، تراستوزوماب)
 
عوارض جانبی شیمی درمانی به فرد، دارو(های) مورد استفاده، ترکیب شیمی درمانی با سایر داروها و برنامه و دوز مصرفی بستگی دارد. این عوارض جانبی می تواند شامل خستگی، خطر عفونت، حالت تهوع و استفراغ، ریزش مو، از دست دادن اشتها، اسهال، یبوست، بی حسی و سوزن سوزن شدن، درد، یائسگی زودرس، افزایش وزن، و اختلالات شیمی مغزی یا شناختی باشد. این عوارض جانبی اغلب در طول درمان با داروهای حمایتی با موفقیت قابل پیشگیری یا کنترل هستند و معمولاً پس از پایان درمان از بین می روند. برای کاهش ریزش مو، با پزشک خود در مورد اینکه آیا تکنیک های کلاه سرد را انجام می دهند یا خیر صحبت کنید. به ندرت، عوارض جانبی طولانی مدت ممکن است رخ دهد، مانند آسیب قلبی، آسیب دائمی عصبی، یا سرطان های ثانویه مانند لوسمی یا لنفوم.
 
بسیاری از بیماران در طول شیمی درمانی احساس خوبی دارند و فعالانه از خانواده خود مراقبت می کنند، کار می کنند و در طول درمان ورزش می کنند، اگرچه تجربه هر فرد می تواند متفاوت باشد. با تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد عوارض جانبی احتمالی برنامه شیمی درمانی خاص خود صحبت کنید و اگر در طول شیمی درمانی دچار تب شدید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
 
با اصول شیمی درمانی بیشتر آشنا شوید.
Hormonal therapy

 

Hormonal therapy, also called endocrine therapy, is an effective treatment for most tumors that test positive for either estrogen or progesterone receptors (called ER positive or PR positive; see Introduction). This type of tumor uses hormones to fuel its growth. Blocking the hormones can help prevent a cancer recurrence and death from breast cancer when hormonal therapy is used either by itself or after chemotherapy.

Hormonal therapy for breast cancer treatment is different than menopausal hormone therapy (MHT). MHT may also be called postmenopausal hormone therapy or hormone replacement therapy (HRT). Hormonal therapies used in breast cancer treatment act as “anti-hormone” or “anti-estrogen” therapies. They block hormone actions or lower hormone levels in the body. Hormonal therapy may also be called endocrine therapy. The endocrine system in the body makes hormones.

Hormonal therapy may be given before surgery to shrink a tumor, make surgery easier, and/or lower the risk of recurrence. This is called neoadjuvant hormonal therapy. When given before surgery, it is typically given for at least 3 to 6 months before surgery and continued after surgery. It may also be given solely after surgery to reduce the risk of recurrence. This is called adjuvant hormonal therapy.

Types of hormonal therapy
  • Tamoxifen is a drug that blocks estrogen from binding to breast cancer cells. It is effective for lowering the risk of recurrence in the breast that had cancer, the risk of developing cancer in the other breast, and the risk of distant recurrence. Tamoxifen works in women who have been through menopause as well as those who have not.

Tamoxifen is a pill that is taken daily by mouth every day for 5 to 10 years. For premenopausal women, it may be combined with medication to stop the ovaries from producing estrogen. It is important to discuss any other medications or supplements you take with your doctor, particularly any anti-depression medications, as there are some that may interfere with tamoxifen. Common side effects of tamoxifen include hot flashes and vaginal dryness, discharge, or bleeding. Very rare risks include a cancer of the lining of the uterus, cataracts, and blood clots. However, tamoxifen may improve bone health and cholesterol levels.

  • Aromatase inhibitors (AIs).AIs decrease the amount of estrogen made in tissues other than the ovaries in post-menopausal women by blocking the aromatase enzyme. This enzyme changes weak male hormones called androgens into estrogen when the ovaries have stopped making estrogen during menopause. These drugs include anastrozole (Arimidex), exemestane (Aromasin), and letrozole (Femara). All of the AIs are pills taken daily by mouth. Only women who have gone through menopause or who take medicines to stop the ovaries from making estrogen (see "Ovarian suppression," below) can take AIs. Treatment with AIs, either as the first hormonal therapy taken or after treatment with tamoxifen, may be more effective than taking only tamoxifen to reduce the risk of recurrence in post-menopausal women. Post-menopausal women with hormone receptor-positive breast cancer can:
    • Begin hormone therapy with an AI. When an AI is the only hormone therapy given, it’s taken for 5 to 10 years.
    • Begin hormone therapy with tamoxifen and then after a few years, switch to an AI. When an AI is taken after tamoxifen, the drugs are taken for a combined total of 5 to 10 years.
Image

درمان هورمونی

درمان هورمونی، که به آن درمان غدد درون ریز نیز گفته می شود، یک درمان موثر برای اکثر تومورهایی است که برای گیرنده های استروژن یا پروژسترون مثبت هستند (به نام ER مثبت یا PR مثبت؛ به مقدمه مراجعه کنید). این نوع تومور از هورمون ها برای تقویت رشد خود استفاده می کند. مسدود کردن هورمون ها می تواند به جلوگیری از عود سرطان و مرگ ناشی از سرطان سینه در زمانی که هورمون درمانی به تنهایی یا پس از شیمی درمانی استفاده می شود، کمک کند.
 
درمان هورمونی برای درمان سرطان سینه با هورمون درمانی یائسگی (MHT) متفاوت است. MHT همچنین ممکن است هورمون درمانی پس از یائسگی یا درمان جایگزینی هورمونی (HRT) نامیده شود. درمان‌های هورمونی مورد استفاده در درمان سرطان سینه به عنوان درمان‌های «ضد هورمون» یا «ضد استروژن» عمل می‌کنند. آنها فعالیت های هورمونی را مسدود می کنند یا سطح هورمون ها را در بدن کاهش می دهند. هورمون درمانی ممکن است درمان غدد درون ریز نیز نامیده شود. سیستم غدد درون ریز در بدن هورمون می سازد.
 
درمان هورمونی ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور، آسان‌تر کردن جراحی و/یا کاهش خطر عود انجام شود. این درمان هورمونی نئوادجوانت نامیده می شود. هنگامی که قبل از جراحی تجویز می شود، معمولا حداقل 3 تا 6 ماه قبل از جراحی داده می شود و پس از جراحی ادامه می یابد. همچنین ممکن است فقط پس از جراحی برای کاهش خطر عود تجویز شود. این درمان هورمونی کمکی نامیده می شود.
 

انواع هورمون درمانی

تاموکسیفن تاموکسیفن دارویی است که از اتصال استروژن به سلول های سرطان سینه جلوگیری می کند. برای کاهش خطر عود در پستانی که سرطان داشته، خطر ابتلا به سرطان در پستان دیگر و خطر عود دوردست موثر است. تاموکسیفن در زنانی که یائسه شده‌اند و همچنین در زنانی که یائسه نشده‌اند، مؤثر است.
 
تاموکسیفن قرصی است که به مدت 5 تا 10 سال روزانه و هر روز از طریق خوراکی مصرف می شود. برای زنان پیش از یائسگی، ممکن است با دارو ترکیب شود تا تخمدان ها از تولید استروژن جلوگیری کنند. مهم است که در مورد سایر داروها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، به خصوص داروهای ضد افسردگی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا برخی از آنها ممکن است با تاموکسیفن تداخل داشته باشند. عوارض جانبی رایج تاموکسیفن شامل گرگرفتگی و خشکی واژن، ترشح یا خونریزی است. خطرات بسیار نادر شامل سرطان پوشش رحم، آب مروارید و لخته شدن خون است. با این حال، تاموکسیفن ممکن است سلامت استخوان و سطح کلسترول را بهبود بخشد.
 
مهارکننده های آروماتاز ​​(AIs). AIها با مسدود کردن آنزیم آروماتاز، میزان استروژن ساخته شده در بافت های دیگر به غیر از تخمدان را در زنان یائسه کاهش می دهند. این آنزیم زمانی که تخمدان ها در طول یائسگی تولید استروژن را متوقف کردند، هورمون های مردانه ضعیف به نام آندروژن را به استروژن تبدیل می کند. این داروها عبارتند از آناستروزول (آریمیدکس)، اگزمستان (آروماسین) و لتروزول (فمارا). همه AI ها قرص هایی هستند که روزانه از طریق دهان مصرف می شوند. فقط زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند یا داروهایی برای جلوگیری از تولید استروژن در تخمدان‌ها مصرف می‌کنند (به «سرکوب تخمدان» در زیر مراجعه کنید) می‌توانند از AI استفاده کنند. درمان با AI، چه به عنوان اولین درمان هورمونی انجام شده یا پس از درمان با تاموکسیفن، ممکن است موثرتر از مصرف تنها تاموکسیفن برای کاهش خطر عود در زنان یائسه باشد. زنان یائسه با سرطان سینه با گیرنده هورمونی مثبت می توانند:
هورمون درمانی را با هوش مصنوعی شروع کنید. زمانی که هوش مصنوعی تنها هورمون درمانی باشد، برای 5 تا 10 سال مصرف می شود
Hormonal treatment

 

  • . The side effects of AIs may include muscle and joint pain, hot flashes, vaginal dryness, an increased risk of osteoporosis and broken bones, and rarely, increased cholesterol levels and thinning of hair. Research shows that all AIs work equally well and have similar side effects. However, women who have undesirable side effects while taking one AI medication may have fewer side effects with a different AI for unclear reasons.

Women who have not gone through menopause and who are not getting shots to stop the ovaries from working (see below) should not take AIs, as they do not block the effects of estrogen made by the ovaries. Often, doctors will monitor blood estrogen levels in women whose menstrual cycles have recently stopped, those whose periods stopped with chemotherapy, or those who have had a hysterectomy but their ovaries are still in place, to be sure that the ovaries are no longer producing estrogen.

  • Ovarian suppression or ablation. Ovarian suppression is the use of drugs to stop the ovaries from producing estrogen. Ovarian ablation is the use of surgery to remove the ovaries. These options may be used in addition to another type of hormonal therapy for women who have not been through menopause.
    • For ovarian suppression, gonadotropin or luteinizing releasing hormone (GnRH or LHRH) agonist drugs are used to stop the ovaries from making estrogen, causing temporary menopause. Goserelin (Zoladex) and leuprolide (Eligard, Lupron) are types of these drugs. Since they are not very effective for treating breast cancer on their own, they are typically given in combination with other hormonal therapy. They are given by injection every 4 weeks and stop the ovaries from making estrogen. The effects of GnRH drugs go away if treatment is stopped.
    • For ovarian ablation, surgery to remove the ovaries is used to stop estrogen production. While this is permanent, it can be a good option for women who no longer want to become pregnant, especially since the cost is typically lower over the long term.

Hormonal therapy for women after menopause

Women who have gone through menopause and are prescribed hormonal therapy have several options:

  • Tamoxifen for 5 to 10 years
  • An AI for 5 to 10 years
  • Tamoxifen for 5 years, followed by an AI for up to 5 years. This would be a total of 10 years of hormonal therapy.
  • Tamoxifen for 2 to 3 years, followed by 2 to 8 years of an AI for a total of 5 to 10 years of hormonal therapy.

In general, women should expect 5 to 10 years of hormonal therapy. The tumor biomarkers and other features of the cancer may also impact who is recommended to take a longer course of hormonal therapy.

Hormonal therapy for premenopausal women

As noted above, premenopausal women should not take AI medications without ovarian suppression, as they will not lower estrogen levels. Options for adjuvant hormonal therapy for premenopausal women include the following:

  • Tamoxifen for 5 years. Then, treatment is based on their risk of cancer recurrence as well as whether or not they have gone through menopause in those 5 years.
    • If a woman has not gone through menopause after the first 5 years of treatment and is recommended to continue treatment, they can continue tamoxifen for another 5 years, for a total of 10 years of tamoxifen. Alternatively, a woman could start ovarian suppression and switch to taking an AI for another 5 years.
    • If a woman goes through menopause during the first 5 years of treatment and is recommended to continue treatment, they can continue tamoxifen for an additional 5 years or switch to an AI for 5 more years. This would be a total of 10 years of hormonal therapy. Only women who are clearly post-menopausal should consider taking an AI.
  • Ovarian suppression for 5 years along with additional hormonal therapy, such as tamoxifen or an AI, may be recommended in the following situations, depending on a woman’s age and risk of recurrence:
    • For women who are diagnosed with breast cancer at a very young age.
    • For women who have a high risk of cancer recurrence.
    • For women with stage II or stage III cancer when chemotherapy is also recommended. However, evidence now suggests benefits independent of the use of chemotherapy as well.
    • For women with stage I or stage II cancer with a higher risk of recurrence who may consider also having chemotherapy.
    • For women who cannot take tamoxifen for other health reasons, such as having a history of blood clots, so they can take an AI medication.
  • Ovarian suppression is not recommended in addition to another type of hormonal therapy in the following situations:
    • For women with cancer that is not very likely to recur.
    • For women with stage I cancer when chemotherapy has not been recommended.
عوارض جانبی AI ممکن است شامل درد ماهیچه ها و مفاصل، گرگرفتگی، خشکی واژن، افزایش خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان ها و به ندرت افزایش سطح کلسترول و نازک شدن موها باشد. تحقیقات نشان می دهد که همه هوش مصنوعی ها به یک اندازه خوب کار می کنند و عوارض جانبی مشابهی دارند. با این حال، زنانی که در حین مصرف یک داروی هوش مصنوعی دارای عوارض جانبی نامطلوب هستند، ممکن است به دلایل نامشخص، عوارض جانبی کمتری با هوش مصنوعی متفاوت داشته باشند.
 
زنانی که یائسگی را سپری نکرده‌اند و برای جلوگیری از کار تخمدان‌ها واکسن دریافت نمی‌کنند (به زیر مراجعه کنید) نباید از AI استفاده کنند، زیرا اثرات استروژن ساخته شده توسط تخمدان‌ها را مسدود نمی‌کنند. اغلب، پزشکان سطح استروژن خون را در زنانی که چرخه‌های قاعدگی‌شان اخیراً متوقف شده، آن‌هایی که دوره‌های قاعدگی‌شان با شیمی‌درمانی متوقف شده است، یا آن‌هایی که هیسترکتومی انجام داده‌اند اما تخمدان‌هایشان هنوز سر جای خود هستند، بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که تخمدان‌ها دیگر استروژن تولید نمی‌کنند. .
 
سرکوب یا فرسایش تخمدان. سرکوب تخمدان استفاده از داروها برای متوقف کردن تخمدان ها از تولید استروژن است. ابلیشن تخمدان استفاده از جراحی برای برداشتن تخمدان است. این گزینه ها ممکن است علاوه بر نوع دیگری از درمان هورمونی برای زنانی که یائسه نشده اند استفاده شود.
 
برای سرکوب تخمدان، داروهای آگونیست گنادوتروپین یا هورمون آزادکننده لوتئینیزه کننده (GnRH یا LHRH) برای جلوگیری از ساخت استروژن توسط تخمدان ها، که باعث یائسگی موقت می شود، استفاده می شود. گوسرلین (زولادکس) و لوپرولید (الیگارد، لوپرون) از انواع این داروها هستند. از آنجایی که آنها به تنهایی برای درمان سرطان سینه مؤثر نیستند، معمولاً در ترکیب با سایر درمان های هورمونی تجویز می شوند. آنها هر 4 هفته یکبار تزریق می شوند و مانع از تولید استروژن در تخمدان ها می شوند. اگر درمان قطع شود، اثرات داروهای GnRH از بین می رود.
 
برای ابلیشن تخمدان، از جراحی برای برداشتن تخمدان ها برای توقف تولید استروژن استفاده می شود. در حالی که این امر دائمی است، می تواند گزینه خوبی برای زنانی باشد که دیگر نمی خواهند باردار شوند، به خصوص که هزینه آن معمولا در دراز مدت کمتر است.
 

هورمون درمانی برای زنان بعد از یائسگی

 
زنانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند و برای آنها درمان هورمونی تجویز می شود چندین گزینه دارند:
 
  • تاموکسیفن برای 5 تا 10 سال
  • هوش مصنوعی برای 5 تا 10 سال
  • تاموکسیفن به مدت 5 سال و به دنبال آن هوش مصنوعی تا 5 سال. این در مجموع 10 سال درمان هورمونی خواهد بود.
  • تاموکسیفن به مدت 2 تا 3 سال و به دنبال آن 2 تا 8 سال هوش مصنوعی برای مجموع 5 تا 10 سال درمان هورمونی.
 
به طور کلی، زنان باید بین 5 تا 10 سال از هورمون درمانی انتظار داشته باشند. نشانگرهای زیستی تومور و سایر ویژگی‌های سرطان نیز ممکن است بر افرادی که دوره طولانی‌تری از درمان هورمونی توصیه می‌شود، تأثیر بگذارد.
 

درمان هورمونی برای زنان قبل از یائسگی

 
همانطور که در بالا ذکر شد، زنان قبل از یائسگی نباید داروهای AI را بدون سرکوب تخمدان مصرف کنند، زیرا سطح استروژن را کاهش نمی دهند. گزینه های درمان کمکی هورمونی برای زنان پیش از یائسگی شامل موارد زیر است:
 
تاموکسیفن به مدت 5 سال. سپس، درمان بر اساس خطر عود سرطان و همچنین یائسگی آنها در این 5 سال است یا خیر.
 
اگر خانمی بعد از 5 سال اول درمان یائسگی را طی نکرده باشد و توصیه به ادامه درمان شود، می تواند تاموکسیفن را تا 5 سال دیگر ادامه دهد، در مجموع 10 سال تاموکسیفن. از طرف دیگر، یک زن می‌تواند سرکوب تخمدان را شروع کند و تا ۵ سال دیگر به استفاده از هوش مصنوعی روی آورد.
 
اگر زنی در طول 5 سال اول درمان یائسه شود و توصیه به ادامه درمان شود، می تواند تاموکسیفن را برای 5 سال دیگر ادامه دهد یا تا 5 سال دیگر به AI تغییر دهد. این در مجموع 10 سال درمان هورمونی خواهد بود. فقط زنانی که به وضوح یائسه هستند باید از هوش مصنوعی استفاده کنند.
 
بسته به سن زن و خطر عود، سرکوب تخمدان به مدت 5 سال همراه با درمان هورمونی اضافی، مانند تاموکسیفن یا AI، ممکن است در شرایط زیر توصیه شود:
 
برای زنانی که در سنین پایین به سرطان سینه مبتلا می شوند.
 
برای زنانی که در معرض خطر بالای عود سرطان هستند.
 
برای زنان مبتلا به سرطان مرحله II یا مرحله III زمانی که شیمی درمانی نیز توصیه می شود. با این حال، اکنون شواهد نشان می دهد که مزایایی مستقل از استفاده از شیمی درمانی نیز دارد.
 
برای زنان مبتلا به سرطان مرحله I یا مرحله II با خطر بالاتر عود که ممکن است به شیمی درمانی نیز فکر کنند.
 
برای زنانی که به دلایل سلامتی دیگر، مانند داشتن سابقه لخته شدن خون، نمی توانند تاموکسیفن مصرف کنند، بنابراین می توانند داروی هوش مصنوعی مصرف کنند.
 
سرکوب تخمدان علاوه بر نوع دیگری از درمان هورمونی در شرایط زیر توصیه نمی شود:
 
برای زنان مبتلا به سرطان که احتمال عود آن زیاد نیست.
 
برای زنان مبتلا به سرطان مرحله یک، زمانی که شیمی درمانی توصیه نشده است.
Image
Targeted therapy

Targeted therapy is a treatment that targets the cancer’s specific genes, proteins, or the tissue environment that contributes to cancer growth and survival. These treatments are very focused and work differently than chemotherapy. This type of treatment blocks the growth and spread of cancer cells and limits damage to healthy cells.

Not all tumors have the same targets. To find the most effective treatment, your doctor may run tests to identify the genes, proteins, and other factors in your tumor. In addition, research studies continue to find out more about specific molecular targets and new treatments directed at them. Learn more about the basics of targeted treatments.

The first approved targeted therapies for breast cancer were hormonal therapies. Then, HER2-targeted therapies were approved to treat HER2-positive breast cancer.

HER2-targeted therapy (updated 10/2020)
  • Trastuzumab (FDA-approved biosimilarforms are available). This drug is approved as a therapy for non-metastatic HER2-positive breast cancer. It is given either as an infusion into a vein every 1 to 3 weeks or as an injection into the skin every 3 weeks. Currently, patients with stage I to stage III breast cancer (see Stages) should receive a trastuzumab-based regimen, often including a combination of trastuzumab with chemotherapy, followed by a total of 1 year of adjuvant trastuzumab. Patients receiving trastuzumab have a small (2% to 5%) risk of heart problems. This risk is increased if a patient has other risk factors for heart disease or receives chemotherapy that also increases the risk of heart problems at the same time. These heart problems may go away and can be treated with medication.
  • Pertuzumab (Perjeta).This drug is approved for stage II and stage III breast cancer in combination with trastuzumab and chemotherapy. It is given as an infusion into a vein every 3 weeks.
  • Pertuzumab, trastuzumab, and hyaluronidase–zzxf (Phesgo). This combination drug, which contains pertuzumab, trastuzumab, and hyaluronidase-zzxf in a single dose, is approved for people with early-stage HER2-positive breast cancer. It may be given in combination with chemotherapy. It is given by injection under the skin and can be administered either at a treatment center or at home by a health care professional.
  • Neratinib (Nerlynx).This oral drug is approved as a treatment for higher-risk HER2-positive, early-stage breast cancer. It is taken for a year, starting after patients have finished 1 year of trastuzumab.
  • Ado-trastuzumab emtansine or T-DM1 (Kadcyla). This is approved for patients with early-stage breast cancer who have had treatment with trastuzumab and chemotherapy with either paclitaxel or docetaxel followed by surgery, and who had cancer remaining (or present) at the time of surgery. ASCO recommendsthat these patients receive 14 cycles of T-DM1 after surgery unless the cancer recurs or the side effects from T-DM1 become too difficult to manage. T-DM1 is a combination of trastuzumab linked to a very small amount of a strong chemotherapy. This allows the drug to deliver chemotherapy into the cancer cell while lessening the chemotherapy received by healthy cells, which usually means that it causes fewer side effects than standard chemotherapy. T-DM1 is given by vein every 3 weeks.

This information is based on the ASCO guideline, “Selection of Optimal Adjuvant Chemotherapy and Targeted Therapy for Early Breast Cancer.” Please note that this link takes you to another ASCO website.

Talk with your doctor about possible side effects of specific medications and how they can be managed.

درمان هدفمند
درمان هدفمند درمانی است که ژن‌ها، پروتئین‌ها یا محیط بافتی خاص سرطان را هدف قرار می‌دهد که به رشد و بقای سرطان کمک می‌کند. این درمان ها بسیار متمرکز هستند و عملکرد متفاوتی نسبت به شیمی درمانی دارند. این نوع درمان رشد و گسترش سلول های سرطانی را مسدود می کند و آسیب به سلول های سالم را محدود می کند.
 
همه تومورها اهداف یکسانی ندارند. برای یافتن موثرترین درمان، پزشک ممکن است آزمایش هایی را برای شناسایی ژن ها، پروتئین ها و سایر عوامل در تومور شما انجام دهد. علاوه بر این، مطالعات تحقیقاتی برای یافتن اطلاعات بیشتر در مورد اهداف مولکولی خاص و درمان های جدید برای آنها ادامه دارد. درباره اصول اولیه درمان های هدفمند بیشتر بدانید.
 
اولین درمان هدفمند تایید شده برای سرطان سینه، درمان های هورمونی بود. سپس، درمان‌های هدفمند HER2 برای درمان سرطان پستان HER2 مثبت تأیید شد.
 
درمان با هدف HER2 (به روز رسانی 10/2020)
تراستوزوماب (اشکال بیوسیمار مورد تایید FDA در دسترس هستند). این دارو به عنوان درمانی برای سرطان سینه HER2 مثبت غیر متاستاتیک تایید شده است. این دارو به صورت انفوزیون داخل ورید هر 1 تا 3 هفته یا به صورت تزریق در پوست هر 3 هفته تجویز می شود. در حال حاضر، بیماران مبتلا به سرطان پستان مرحله I تا III (به مراحل مراجعه کنید) باید یک رژیم مبتنی بر تراستوزوماب، اغلب شامل ترکیبی از تراستوزوماب با شیمی درمانی، و به دنبال آن در مجموع 1 سال تراستوزوماب کمکی دریافت کنند. بیمارانی که تراستوزوماب دریافت می کنند، خطر کمی (2 تا 5%) مشکلات قلبی دارند. این خطر در صورتی افزایش می‌یابد که بیمار عوامل خطر دیگری برای بیماری قلبی داشته باشد یا شیمی‌درمانی دریافت کند که همزمان خطر مشکلات قلبی را نیز افزایش می‌دهد. این مشکلات قلبی ممکن است از بین بروند و با دارو درمان شوند.
 
پرتوزوماب (Perjeta). این دارو برای مرحله دوم و سوم سرطان پستان در ترکیب با تراستوزوماب و شیمی درمانی تایید شده است. هر 3 هفته یکبار به صورت انفوزیون داخل رگ تزریق می شود.
 
پرتوزوماب، تراستوزوماب، و هیالورونیداز-zzxf (Phesgo). این داروی ترکیبی که حاوی pertuzumab، trastuzumab و hyaluronidase-zzxf در یک دوز است، برای افراد مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت در مراحل اولیه تایید شده است. ممکن است همراه با شیمی درمانی تجویز شود. این دارو از طریق تزریق زیر پوستی انجام می شود و می تواند در یک مرکز درمانی یا در خانه توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی تجویز شود.
 
Neratinib (Nerlynx). این داروی خوراکی به عنوان درمانی برای سرطان پستان در مراحل اولیه HER2 مثبت و پرخطر تایید شده است. این دارو به مدت یک سال و پس از پایان 1 سال مصرف تراستوزوماب توسط بیماران شروع می شود.
 
Ado-trastuzumab emtansine یا T-DM1 (Kadcyla). این مورد برای بیماران مبتلا به سرطان پستان در مراحل اولیه تأیید شده است که تحت درمان با تراستوزوماب و شیمی درمانی با پاکلی تاکسل یا دوستاکسل و پس از جراحی قرار گرفته اند و در زمان جراحی سرطان باقی مانده (یا وجود دارد). ASCO توصیه می کند که این بیماران 14 چرخه T-DM1 را بعد از جراحی دریافت کنند، مگر اینکه سرطان عود کند یا کنترل عوارض جانبی T-DM1 خیلی سخت شود. T-DM1 ترکیبی از تراستوزوماب است که با مقدار بسیار کمی از یک شیمی درمانی قوی مرتبط است. این به دارو اجازه می دهد تا شیمی درمانی را به سلول سرطانی برساند و در عین حال شیمی درمانی دریافت شده توسط سلول های سالم را کاهش دهد، که معمولاً به این معنی است که عوارض جانبی کمتری نسبت به شیمی درمانی استاندارد ایجاد می کند. T-DM1 هر 3 هفته یکبار از طریق ورید تجویز می شود.
 
این اطلاعات بر اساس دستورالعمل ASCO، "انتخاب شیمی درمانی کمکی بهینه و درمان هدفمند برای سرطان پستان اولیه" است. لطفاً توجه داشته باشید که این پیوند شما را به وب سایت دیگری از ASCO می برد.
 
در مورد عوارض جانبی احتمالی داروهای خاص و نحوه مدیریت آنها با پزشک خود صحبت کنید.
Bone modifying drugs (updated 01/2022)

 

Bone modifying drugs block bone destruction and help strengthen the bone. They may be used to prevent cancer from recurring in the bone or to treat cancer that has spread to the bone. Bone modifying drugs are not a substitute for standard anti-cancer treatments. Certain types of bone modifying drugs are also used in low doses to prevent and treat osteoporosis. Osteoporosis is the thinning of the bones.

There are 2 types of drugs that block bone destruction:

  • These block the cells that destroy bone, called osteoclasts.
  • Denosumab (Prolia, Xgeva).An osteoclast-targeted therapy called a RANK ligand inhibitor. ASCO does not recommend using denosumab as an adjuvant treatment to prevent breast cancer recurrence.

All people with breast cancer who have been through menopause, regardless of the cancer’s hormone receptor status and HER2 status, should have a discussion with their doctor whether bisphosphonates are right for them. Several factors affect this decision, including your risk of recurrence, the side effects of treatment, the cost of treatment, your preferences, and your overall health.

If treatment with bisphosphonates is recommended, ASCO recommends starting within 3 months after surgery or within 2 months after adjuvant chemotherapy. This may include treatment with clodronate (multiple brand names), ibandronate (Boniva), or zoledronic acid (Reclast, Zometa). Clodronate is not available in the United States.

This information is based on the ASCO and Ontario Health (Cancer Care Ontario) guideline, “Use of Adjuvant Bisphosphonates and Other Bone-Modifying Agents in Breast Cancer.” Please note that this link takes you to another ASCO website.

Other types of targeted therapy for breast cancer (updated 04/2022)

You may have other targeted therapy options for breast cancer treatment, depending on several factors. The following drugs are used for the treatment of non-metastatic breast cancer.

  • Olaparib (Lynparza).This is a type of oral drug called a PARP inhibitor, which destroys cancer cells by preventing them from fixing damage to the cells. ASCO recommends using olaparib to treat early-stage, HER2-negative breast cancer in people with an inherited BRCA1 or BRCA2 gene mutation and a high risk of breast cancer recurrence. Adjuvant olaparib should be given for 1 year following the completion of chemotherapy, surgery, and radiation therapy (if needed).
  • Abemaciclib (Verzenio). This oral drug, called a CDK4/6 inhibitor, targets a protein in breast cancer cells called CDK4/6, which may stimulate cancer cell growth. It is approved as treatment in combination with hormonal therapy (tamoxifen or an AI) to treat people with hormone receptor-positive, HER2-negative, early breast cancer that has spread to the lymph nodes and has a high risk of recurrence. ASCO recommendsconsideration of 2 years of treatment with abemaciclib combined with 5 or more years of hormonal therapy for patients meeting these criteria, including for people whose cancer has a Ki-67 score higher than 20% (see Diagnosis).

Many of the following drugs are used for advanced or metastatic breast cancer.

  • Alpelisib (Piqray).Alpelisib is an option along with the hormonal therapy fulvestrant for people with hormone receptor-positive, HER2-negative metastatic breast cancer that has a PIK3CA gene mutation and has worsened during or after hormonal therapy.
  • Drugs that target the CDK4/6 proteinin breast cancer cells, which may stimulate cancer cell growth. These drugs include abemaciclib (Verzenio), palbociclib (Ibrance), and ribociclib (Kisqali). They are approved for women with ER-positive, HER2-negative advanced or metastatic breast cancer and may be combined with some types of hormonal therapy. They may also be used in conjunction with fulvestrant in endocrine-resistant second-line disease.
  • Lapatinib (Tykerb). This may be an option for women with HER2-positive advanced or metastatic breast cancer when other medications are no longer effective at controlling the cancer’s growth. It may be combined with the chemotherapy capecitabine, the hormonal therapy letrozole, or the HER2 targeted therapy trastuzumab.
  • Tucatinib (Tukysa).Tucatinib, when added to capecitabine chemotherapy and trastuzumab, is approved for the treatment of advanced unresectable or metastatic HER2-positive breast cancer, including cancer that has spread to the brain, in those who have already received 1 or more HER2-targeted therapy. Unresectable means surgery is not an option. Tucatinib is a tyrosine kinase inhibitor designed to turn off HER2. It is an oral medication that is given twice daily.
  • Sacituzumab govitecan-hziy (Trodelvy). The FDA has approved the use of sacituzumab govitecan-hziy for the treatment of people with metastatic triple-negative breast cancer who have already received at least 2 treatments, including 1 treatment for metastatic disease. It is also approved for people with locally advanced triple-negative breast cancer that cannot be treated with surgery. Sacituzumab govitecan-hziy is an antibody-drug conjugate, which means the antibody attaches to a cancer cell and then delivers the anticancer drug it carries to start destroying the cancer cell. Sacituzumab govitecan-hziy is given by vein, or intravenously, on days 1 and 8 of every 21-day cycle.
  • Entrectinib (Rozyltrek) and larotrectinib (Vitrakvi). These may be used for breast cancer with an NTRKfusion that is metastatic or cannot be removed with surgery and has worsened with other treatments (see Diagnosis).
  • This oral drug may be used for people with metastatic HER2-negative breast cancer and an inherited BRCA1 or BRCA2 gene mutation who have previously received chemotherapy. It is a type of drug called a PARP inhibitor, which destroys cancer cells by preventing them from fixing damage to the cells.
  • Talazoparib (Talzenna). This may be an option for women with locally advanced or metastatic HER2-negative breast cancer and a BRCA1or BRCA2 gene mutation. It is a PARP inhibitor.
داروهای اصلاح کننده استخوان (به روز شده در 01/2022)
داروهای اصلاح کننده استخوان از تخریب استخوان جلوگیری می کنند و به تقویت استخوان کمک می کنند. آنها ممکن است برای جلوگیری از عود سرطان در استخوان یا برای درمان سرطانی که به استخوان گسترش یافته است استفاده شود. داروهای اصلاح کننده استخوان جایگزین درمان های استاندارد ضد سرطان نیستند. انواع خاصی از داروهای اصلاح کننده استخوان نیز در دوزهای پایین برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان استفاده می شود. پوکی استخوان نازک شدن استخوان ها است.
 
2 نوع دارو وجود دارد که از تخریب استخوان جلوگیری می کند:
 
بیس فسفونات ها اینها سلول هایی را که استخوان را تخریب می کنند، به نام استئوکلاست مسدود می کنند.
 
Denosumab (Prolia، Xgeva). یک درمان با هدف استئوکلاست به نام مهارکننده لیگاند RANK. ASCO استفاده از دنوزوماب را به عنوان یک درمان کمکی برای جلوگیری از عود سرطان پستان توصیه نمی کند.
 
همه افراد مبتلا به سرطان سینه که در دوران یائسگی بوده اند، صرف نظر از وضعیت گیرنده هورمونی سرطان و وضعیت HER2، باید با پزشک خود در مورد اینکه آیا بیس فسفونات ها برای آنها مناسب است، صحبت کنند. عوامل متعددی بر این تصمیم تأثیر می گذارد، از جمله خطر عود، عوارض جانبی درمان، هزینه درمان، ترجیحات و سلامت کلی شما.
 
اگر درمان با بیس فسفونات ها توصیه می شود، ASCO توصیه می کند ظرف 3 ماه پس از جراحی یا ظرف 2 ماه پس از شیمی درمانی کمکی شروع شود. این ممکن است شامل درمان با کلودرونات (چند نام تجاری)، ایباندرونات (Boniva) یا زولدرونیک اسید (Reclast، Zometa) باشد. کلودرونیت در ایالات متحده موجود نیست.
 
این اطلاعات بر اساس دستورالعمل ASCO و Ontario Health (Cancer Care Ontario)، "استفاده از بیس فسفونات های کمکی و سایر عوامل اصلاح کننده استخوان در سرطان سینه" است. لطفاً توجه داشته باشید که این پیوند شما را به وب سایت دیگری از ASCO می برد.
 
انواع دیگر درمان هدفمند برای سرطان سینه (به روز شده در 04/2022)
بسته به عوامل متعددی ممکن است گزینه های درمانی هدفمند دیگری برای درمان سرطان سینه داشته باشید. داروهای زیر برای درمان سرطان پستان غیر متاستاتیک استفاده می شود.
 
اولاپاریب (Lynparza). این یک نوع داروی خوراکی به نام مهارکننده PARP است که سلول‌های سرطانی را با جلوگیری از رفع آسیب به سلول‌ها از بین می‌برد. ASCO استفاده از اولاپاریب را برای درمان سرطان پستان در مراحل اولیه و HER2 منفی در افرادی که دارای جهش ژنی BRCA1 یا BRCA2 ارثی و خطر بالای عود سرطان سینه هستند، توصیه می‌کند. اولاپاریب کمکی باید به مدت 1 سال پس از اتمام شیمی درمانی، جراحی و پرتودرمانی (در صورت نیاز) تجویز شود.
 
آبماسیکلیب (Verzenio). این داروی خوراکی که مهارکننده CDK4/6 نام دارد، پروتئینی را در سلول های سرطان سینه به نام CDK4/6 هدف قرار می دهد که ممکن است رشد سلول های سرطانی را تحریک کند. این دارو به عنوان درمان همراه با درمان هورمونی (تاموکسیفن یا یک AI) برای درمان افراد مبتلا به سرطان پستان زودرس با گیرنده هورمونی مثبت، HER2 منفی که به غدد لنفاوی گسترش یافته و خطر عود بالایی دارد تأیید شده است. ASCO در نظر گرفتن 2 سال درمان با آبماسیکلیب همراه با 5 سال یا بیشتر درمان هورمونی را برای بیمارانی که این معیارها را دارند، از جمله برای افرادی که سرطان آنها دارای امتیاز Ki-67 بالاتر از 20٪ است، توصیه می کند (به تشخیص مراجعه کنید).
 
بسیاری از داروهای زیر برای سرطان سینه پیشرفته یا متاستاتیک استفاده می شود.
 
الپلیسب (پیقری). Alpelisib یک گزینه همراه با درمان هورمونی فولوسترانت برای افراد مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک HER2 منفی با گیرنده هورمونی مثبت است که دارای جهش ژن PIK3CA است و در طول یا بعد از درمان هورمونی بدتر شده است.
 
داروهایی که پروتئین CDK4/6 را در سلول های سرطان سینه هدف قرار می دهند، که ممکن است رشد سلول های سرطانی را تحریک کند. این داروها عبارتند از آبماسیکلب (Verzenio)، پالبوسیکلیب (Ibrance) و ریبوسیکلیب (Kisqali). آنها برای زنان مبتلا به سرطان سینه ER مثبت، HER2 منفی پیشرفته یا متاستاتیک تایید شده اند و ممکن است با برخی از انواع درمان های هورمونی ترکیب شوند. آنها همچنین ممکن است همراه با فولوسترانت در بیماری های خط دوم مقاوم به غدد درون ریز استفاده شوند.
 
لاپاتینیب (Tykerb). این ممکن است یک گزینه برای زنان مبتلا به سرطان سینه پیشرفته یا متاستاتیک HER2 مثبت باشد، زمانی که سایر داروها دیگر در کنترل رشد سرطان موثر نیستند. ممکن است با شیمی درمانی کپسیتابین، درمان هورمونی لتروزول، یا درمان هدفمند HER2 تراستوزوماب ترکیب شود.
 
توکاتینیب (Tukysa). توکاتینیب، هنگامی که به شیمی درمانی کپسیتابین و تراستوزوماب اضافه می شود، برای درمان سرطان سینه HER2 مثبت غیرقابل برداشت یا متاستاتیک پیشرفته، از جمله سرطانی که به مغز گسترش یافته است، در افرادی که قبلا 1 یا بیشتر درمان هدفمند HER2 دریافت کرده اند، تایید شده است. غیر قابل برداشت به این معنی است که جراحی یک گزینه نیست. توکاتینیب یک مهارکننده تیروزین کیناز است که برای خاموش کردن HER2 طراحی شده است. این یک داروی خوراکی است که دو بار در روز تجویز می شود.
 
Sacituzumab govitecan-hziy (Trodelvy). FDA استفاده از sacituzumab govitecan-hziy را برای درمان افراد مبتلا به سرطان سینه سه گانه منفی متاستاتیکی که قبلاً حداقل 2 درمان از جمله 1 درمان برای بیماری متاستاتیک دریافت کرده اند تأیید کرده است. همچنین برای افراد مبتلا به منفی سه گانه پیشرفته محلی تایید شده است
درمان سیستمیک نئوادجوانت برای سرطان پستان غیر متاستاتیک
درمان سیستمیک نئوادجوانت درمانی است که قبل از جراحی برای کوچک کردن یک تومور بزرگ و/یا کاهش خطر عود انجام می‌شود. شیمی درمانی، ایمونوتراپی، هورمون درمانی و درمان هدفمند ممکن است به عنوان درمان های نئوادجوانت برای افراد مبتلا به انواع خاصی از سرطان سینه انجام شود.
 
به عنوان مثال، شیمی درمانی نئوادجوانت، درمانی است که معمولاً برای افراد مبتلا به سرطان سینه التهابی توصیه می شود. همچنین برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته موضعی (تومور(های) بزرگ و/یا چندین غدد لنفاوی آسیب دیده) یا سرطانی که در زمان تشخیص با جراحی برداشتن آن دشوار است اما ممکن است پس از دریافت نئوادجوانت با جراحی قابل جابجایی باشد توصیه می شود. رفتار. پزشک چندین فاکتور از جمله نوع سرطان سینه شما را در نظر می گیرد، از جمله درجه، مرحله و وضعیت استروژن، پروژسترون و HER2 تا تصمیم گیری در مورد اینکه آیا شیمی درمانی نئوادجوانت باید بخشی از برنامه درمانی شما باشد یا خیر.
 
ASCO توصیه می‌کند که درمان سیستمیک نئوادجوانت به افراد مبتلا به سرطان پستان HER2 مثبت پرخطر یا افراد مبتلا به سرطان پستان سه‌گانه منفی ارائه شود که در صورت وجود سرطان، پس از جراحی، درمان دارویی اضافی به نام درمان کمکی دریافت خواهند کرد. درمان نئوادجوانت همچنین ممکن است برای کاهش مقدار جراحی که باید انجام شود ارائه شود و به افرادی که در غیر این صورت نیاز به ماستکتومی دارند، اجازه می‌دهد تا به انجام لامپکتومی فکر کنند.
 
در شرایطی که به تعویق انداختن جراحی اجتناب ناپذیر یا ترجیح داده می شود (مانند انتظار برای نتایج آزمایش ژنتیکی برای راهنمایی گزینه های درمانی بیشتر یا دادن زمان برای تصمیم گیری در مورد گزینه های بازسازی سینه)، درمان سیستمیک نئوادجوانت ممکن است ارائه شود.
 
افرادی که شیمی درمانی نئوادجوانت دریافت می کنند باید از طریق معاینات منظم از نظر پاسخ سرطان به درمان تحت نظر باشند. پزشک شما احتمالاً تصویربرداری از پستان را پس از درمان برای برنامه ریزی جراحی و همچنین اگر معتقد باشد که سرطان ممکن است علیرغم درمان پیشرفت کرده باشد، پیشنهاد می کند. پزشک شما احتمالاً از همان نوع آزمایش تصویربرداری در مراقبت های بعدی شما استفاده می کند که در زمان تشخیص اولیه سرطان سینه شما بسیار مفید بوده است. به طور کلی، استفاده از آزمایش خون یا بیوپسی برای نظارت بر پاسخ به درمان برای افرادی که شیمی درمانی نئوادجوانت دریافت می کنند، توصیه نمی شود.
 
گزینه های درمان سیستمیک نئوادجوانت بر اساس نوع سرطان پستان غیر متاستاتیک
برای افراد مبتلا به سرطان سینه سه گانه منفی:
 
برای افراد مبتلا به سرطان سینه سه گانه منفی که به غدد لنفاوی گسترش یافته و/یا اندازه آنها بیش از 1 سانتی متر (سانتی متر) است، ASCO توصیه می کند که به آنها شیمی درمانی نئوادجوانت ارائه شود. داروهای اضافی، از جمله داروی شیمی درمانی کاربوپلاتین و داروی ایمونوتراپی پمبرولیزوماب (به زیر مراجعه کنید) نیز ممکن است علاوه بر داروهای شیمی درمانی معمول برای افزایش احتمال پاسخ کامل توصیه شود. پاسخ کامل زمانی است که در بافتی که در طی جراحی برداشته می شود، سرطانی وجود نداشته باشد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات بالقوه دریافت کربوپلاتین و پمبرولیزوماب قبل از جراحی صحبت کنید.
 
به افرادی که در مراحل اولیه (1 سانتی متر یا کمتر، و بدون غدد لنفاوی غیرطبیعی به نظر می رسند) سرطان سینه سه گانه منفی، نباید به طور معمول درمان نئوادجوانت دریافت کنند، مگر اینکه در یک کارآزمایی بالینی شرکت کنند.
 
برای افراد مبتلا به سرطان سینه HER2 منفی و گیرنده هورمونی مثبت:
 
در مواردی که می توان بدون داشتن تمام اطلاعاتی که از عمل جراحی به دست می آید، توصیه ای برای شیمی درمانی کرد، مانند اندازه واقعی تومور یا تعداد غدد لنفاوی درگیر، هر فرد مبتلا به سرطان سینه HER2 منفی و گیرنده هورمونی مثبت. می توانند به جای شیمی درمانی کمکی، شیمی درمانی نئوادجوانت دریافت کنند. در همین حال، برای زنان یائسه با تومورهای بزرگ یا دلایل دیگری که جراحی ممکن است در زمان تشخیص سرطان گزینه خوبی نباشد، ممکن است درمان هورمونی با مهارکننده آروماتاز ​​برای کاهش اندازه تومور ارائه شود. در صورتی که جراحی نقشی نداشته باشد، ممکن است برای کنترل سرطان نیز استفاده شود. با این حال، درمان هورمونی در این شرایط نباید به طور معمول در خارج از یک کارآزمایی بالینی برای زنان یائسه با مراحل اولیه سرطان پستان HER2 منفی و گیرنده هورمونی مثبت ارائه شود.
 
برای افراد مبتلا به سرطان سینه HER2 مثبت:
 
برای افراد مبتلا به سرطان سینه HER2 مثبت که به غدد لنفاوی گسترش یافته یا اندازه آنها بیش از 2 سانتی متر است، درمان نئوادجوانت با شیمی درمانی همراه با داروی درمان هدفمند تراستوزوماب باید ارائه شود. یکی دیگر از داروهای درمانی هدفمند بر علیه HER2، پرتوزوماب، ممکن است با تراستوزوماب قبل از عمل جراحی استفاده شود. با این حال، به افرادی که در مراحل اولیه (1 سانتی متر یا کوچکتر و بدون غدد لنفاوی غیرطبیعی ظاهر می شوند)، سرطان HER2 مثبت، نباید به طور معمول شیمی درمانی نئوادجوانت یا داروهایی که HER2 را هدف قرار می دهند (مانند تراستوزوماب و پرتوزوماب) خارج از یک کارآزمایی بالینی ارائه دهند.
 
این اطلاعات بر اساس دستورالعمل ASCO، "Neoadjuvant Chem
 

Whatsapp Premium

پشتیبانی آنلاین اسماسیر

برای ارتباط با ما کلیک کنید.
Close and go back to page

تماس با ما

آدرس : تهران ، خیابان شریعتی ، پائین تر از تقاطع بهار شیراز

پلاک ۴۱۹، طبقه سوم واحد ۱۰، کد پستی ۱۶۱۳۹۸۳۱۳۴

ایمیل :  asmaseir@gmail.com  , info@asmaseir.com 

تلفن :   ۷۷۵۱۵۰۱۳ ۲۱ ۹۸+  

           ۷۷۵۱۵۰۹۳ ۲۱ ۹۸+

تلگرام :  ۹۳۷۲۳۳۳۵۹۹ ۹۸+

--------------------------------------------

Telegram     

تمامی حقوق سایت متعلق به اسماء سیر می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع لامانع است | طراحی سایت و سئو : وب نگاران پارسه

Please publish modules in offcanvas position.